به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان حضرت آیت الله مظاهری در جلسه درس اخلاق خویش راجع به مباحث مهدویت اظهار داشتند: وجود بیش از ده هزار روایت در خصوص مهدویت میزان اهمیت این مسئله را به ما گوشزد میکند.
ایشان افزودند: از نظر قرآن و روايات، قضيۀ مهدويّت، از مشهورترينِ مباحث در اسلام است و شايد بتوان گفت: قضيهاي مشهورتر از مهدويّت در مسائل ديني وجود ندارد.
افزون بر اينکه بيش از صد و ده آيه از آيات نوراني قرآن کريم به قضيّۀ مهدويّت مربوط ميشود، بيش از ده هزار روايت از پيغمبر اکرم و از ائمّۀ طاهرين«سلاماللهعليهم» در مورد حضرت ولي عصر«عجّلاللهتعالیفرجهالشّریف» وارد شده است و در کتب اهل تسنن و تشیع موجود است. در اين روايات، همۀ وقايع از وقتي که حضرت به دنيا ميآيند تا زماني که به رهبري ايشان، پرچم اسلام روي کرۀ زمين افراشته شده و حکومت اهلبيت«سلاماللهعليهم» در دنيا تشکيل ميشود و تا روز قيامت ادامه دارد، آمده است.
* وجود بیش از ده هزار روایت در خصوص مهدویت
حضرت آیت الله مظاهری تصریح کردند: بخش قابل توجّهي از روايات ارزشمند، در کتب معتبر اهل سنّت و بخشي نيز در کتب معتبر شيعيان نقل شده است و اين روايات، به نسبت ساير موضوعات ديني، فراواني بيشتري دارند. به عنوان مثال، راجع به حج، نماز و روزه، روايات فراواني وارد شده است. زراره به امام صادق«سلاماللهعليه» ميگويد: يابن رسول الله! چهل سال است که من راجع به حج سؤال ميپرسم و هنوز تمام نشده است! امام صادق«سلاماللهعليه» ميفرمايند: يک عمر ديگر هم بپرسي، باز مسائل باقي ميماند.[1] لذا راجع به حج روايت زيادي وارد شده است! در مورد نماز نيز قضيه به همين صورت است، ولي با اين حال، به بيش از دو سه هزار روايت نميرسد، ولي در مورد مهدويّت بيش از ده هزار روايت وجود دارد.
بيش از پانصد جلد کتاب مفيد، مستند و معتبر، اختصاصاً راجع به حضرت ولي عصر«ارواحنافداه»، نوشته شده و در کتابخانههاي سنّي و شيعه و حتّْي در کتابخانههاي غرب وجود دارد که در نوع خود کم نظير يا بينظير است.
* مهدويّت از ديدگاه قرآن کريم
معظم له اظهار داشتند: همانطور که بيان شد، بيش از صد و ده آيه از آيات نوراني قرآن کريم راجع به مهدويّت است. آياتي که به اين موضوع اختصاص دارد، به سه دسته منقسم ميشوند: يک قسمت از آيات، تفسيري است. يعني براي عموم مردم است و اگر کسي در آيات قرآن دقت کند و با قرآن انس داشته باشد، معاني و مفهوم اين آيات براي او هويدا ميشود.
دستۀ ديگري از آيات مهدويّت، آيات علمي هستند که درک آن آيات، نيازمند علم و دقّت و بررسي بيشتر است. به عبارت ديگر، علما و حديث شناسان خبره، از عهدۀ تفسير چنين آياتي بر ميآيند. کساني که عالم به علم قرآنند و در مورد آيات و روايات کار علمي کرده و ميکنند، ميتوانند اين آيات را از قرآن استخراج کنند.
قسمت سوّم از آيات مهدويّت، آياتي هستند که بايد توسّط اهل بيت«سلاماللهعليهم» تبيين و تفسير شود. ايشان بعضي از آيات مربوط به مهدويّت را تبيين کردهاند که در اصطلاح تفسيري به آن «تأويل» ميگويند. به اينگونه احاديث، روايات بطني و تفسيرهاي بطني نيز گفته مي شود.
ایشان افزودند: قسمت اوّل و دوّم از آيات را تفسير و قسمت سوّم را تأويل مينامند. در مورد تأويل، از نظر اهل بيت«سلاماللهعليهم» پايه، محکم است. يعني پيغمبر اکرم«صلّياللهعليهوآلهوسلّم» يا يکي از ائمّۀ طاهرين«سلاماللهعليهم»، آيه را راجع به امام زمان«ارواحنافداه» تفسير کردهاند، گرچه ممکن است مردم عادي يا حتي مفسّرين، آن معنا را استنباط نکنند، ولي آن بزرگواراني که قرآن در خانۀ آنان نازل شده است، اين مطالب را ميفهمند. لذا روايات بسياري به دست ما رسيده که بیش از صد و ده آیه از آيات شريفه را به امام زمان«ارواحنافداه» تأويل فرمودهاند.
* اهميّت خاصّ پيامبر اکرم«ص» به مهدويّت
حضرت آیت الله مظاهری تصریح کردند: پيغمبر اکرم«صلّياللهعليهوآلهوسلّم» به بحث مهدويّت، اهميّت فراواني ميدادند و در هر فرصتي، راجع به حضرت مهدي«اروحنافداه»، صحبت ميکردند. مشخّصات ايشان را بيان ميفرمودند و مباحث مربوط مانند غيبت طولاني، حکومت جهاني و منتهي شدن حکومت اهل بيت«سلاماللهعليهم» را شرح ميدادند. همۀ اين مطالب، در مدّت بيست و سه سال دوران رسالت، مخصوصاً در ده سال حضور پيغمبر اکرم«صلّياللهعليهوآلهوسلّم» در مدينه و زمان تشکيل حکومت، بيان گرديد. آن حضرت به چند مطلب اهميّت فراواني ميدادند؛ اوّل: نبوّت، دوّم راجع به ولايت اهل بيت و مخصوصاً اميرالمؤمنين«سلاماللهعليهم» و سوّم در مورد مهدويّت. پیامبر(ص) در هر فرصتي راجع به توحيد و نبوّت صحبت ميکردند، اما مهمتر و بيشتر، راجع به ولايت صحبت ميکردند و در هر فرصتي، حتّي بيشتر از ولايت اميرالمؤمنين«سلاماللهعليه»، راجع به حضرت مهدي «ارواحنافداه» مطالبي ميفرمودند.
مثلاً در روايات آمده است: امام حسين«سلاماللهعليه»، هنگامي که دو يا سه سال بيشتر نداشتند، وارد مسجد ميشدند. چون درب خانۀ زهرا«سلاماللهعليها» در مسجد باز ميشد، آن بزرگواران راحت به مسجد رفت و آمد ميکردند. پيغمبر اکرم«صلّياللهعليهوآلهوسلّم» امام حسين«سلاماللهعليه» را در بغل ميگرفتند، ايشان را ميبوييدند و ميبوسيدند[2] و گاهي گلويشان را ميبوسيدند و گاهي هم روضه ميخواندند که اين گلو را ميبُرند و ...[3] همۀ اينها مقدّمهاي براي بيان نام امام زمان«ارواحنافداه» بود.
ایشان تاکید کردند: بيش از سيصد روايت به مضمون جملۀ: «يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْما»، وارد شده است و يک روايت متواتر به حساب ميآيد. يعني اينقدر گفته شده که مثل روز روشن است. حتّي برخي از بزرگان معتقدند تواتر لفظي دارد و رسم پيغمبر اکرم«صلّياللهعليهوآلهوسلّم» اين بود که هرکجا فرصتي پيدا ميشد، قضيۀ حضرت مهدي«اروحنافداه» را جلو ميکشيدند.
* ضرورت اهميّت جامعه به موضوع مهدويّت
حضرت آیت الله مظاهری یادآور شدند: اهتمام پيامبر اکرم«صلّياللهعليهوآلهوسلّم» به موضوع مهدويّت، به ما ميآموزد که بايد مسألۀ مهدويّت را زنده نگه داريم و در مجالس مختلف و در هر فرصتي، در مورد آن گفتگو کنيم. جلسات دعاي ندبه در صبحهاي جمعه، بايد هرچه پرشورتر و فراگيرتر برقرار شود. گرچه جلسات فراواني برگزار مي شود، امّا آنچنان که شايسته و بايسته است، پرشور، فراگير و همگاني نيست.
پيغمبر اکرم و ائمۀ طاهرين«سلاماللهعليهم»، با بيش از ده هزار روايت، ميزان اهميّت اين مسأله را به ما گوشزد فرمودهاند. آشنايي با مباحث مهدويّت و امام زمان«ارواحنافداه» بايد در دانشگاهها، حوزهها،دبيرستانها و حتّي در دبستانها مطرح شود. بحث پيرامون امام زمان«ارواحنافداه» مسألهاي نيست که فقط شيعه به آن معتقد باشد، بلکه يکي از مشهورترين قضايا و مسائل در اسلام است.
رئیس حوزه علمیه اصفهان مهدویت و انتظار فرج را از فضیلت های فراموش شده در جامعه عنوان کرد و تاکید کرد: متأسّفانه اجتماع ما، امام زمان«ارواحنافداه» را فراموش کرده است! مسلّماً امام زمان«ارواحنافداه» از اين بي اهميّتي به مباحث مهدويت، ناراحت ميشوند. از اينرو لازم است در مجالس مختلف و در هر فرصتي، به ياد امام زمان«ارواحنافداه» باشيد.
البته بايد توجه داشت که اگر ياد آن حضرت همراه با نوآوريهاي بيهوده و توأم با گناه باشد، بيشتر رنجيده ميشوند. مثلاً در جشنهاي نيمۀ شعبان، که لازم است هرچه پرشورتر و همراه با شعور کافي برگزار شود، پرهيز جدي از ارتکاب گناه و اعمال خلاف، ضروري است؛ زيرا اين جلسات گرچه پسنديده است، امّا ارتکاب گناه، از ارزش آن ميکاهد و امام زمان«ارواحنافداه» را ميآزارد.
* انقلاب تدريجي و دفعي برای ظهور امام زمان(عج)
حضرت آیت الله مظاهری یادآور شدند: ، براي ظهور امام زمان ارواحنافداه»، دو انقلاب وجود دارد: يکي انقلاب تدريجي و ديگري انقلاب دفعي است. انقلاب دفعي همان است که حضرت، با خرق عادت و معجزه ظاهر ميشوند و به دست شيعيان و به رهبري ايشان، در يک شبانه روز، پرچم اسلام روي کرۀ زمين افراشته ميشود که امري مسلّم و قطعي است. اين امر، معجزه و خرق عادت است.
* آیا امام زمان (عج) جنگ تسیحاتی می کنند؟
بعضي از افراد اشکال ميکنند که چطور امام زمان ارواحنافداه» بر جهان مسلّط ميشوند و آيا جنگ تسليحاتي ميکند؟ در جواب بايد گفت: اينگونه نيست، جنگ تسليحاتي و اتمي از جانب قلدرها و استکبار جهاني است، امام زمان«ارواحنافداه» جنگ تسليحاتي و اتمي نميکنند، بلکه با اراده و خواست خداوند جهان را تسخير ميفرمايند، همانگونه که در روايات آمده است:
«إِنَّهُ سَيَرْكَبُ السَّحَابَ وَ يَرْقَى فِي الْأَسْبَابِ أَسْبَابِ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ»[6]
حضرت مهدي«ارواحنافداه» سوار ميشوند و بالا ميروند و از اين کهکشانها رد ميشوند و به آسمان دوّم و تا آسمان هفتم ميروند و در يک شبانه روز بر جهان مسلّط ميشوند. يعني کسي که بتواند با اين وسيله از کهکشانها رد شود، به يک دقيقه ميتواند از مکّه به آمريکا يا اروپا برود، يا هر لحظهاي در شرق و غرب عالم باشد و بالاخره با خرق عادت و با معجزۀ خداوند، جهان را تسخير کند.
* انقلاب تدریجی به معنای زمینه سازی ظهور است
ایشان افزودند: انقلاب تدريجي، به معناي زمينهسازي و ايجاد آمادگي توسّط شيعيان است. يعني ظهور امام زمان«ارواحنافداه» مقدّمه دارد و مقدّمۀ آن، اين است که شيعيان شرايط ظهور را فراهم کنند و براي حضور امام زمان«ارواحنافداه»، زمينهچيني و تلاش کنند.
انقلاب تدريجي آن است که جامعه مهيّاي ظهور امام زمان«ارواحنافداه» باشد و هرگاه اين تهيّأ و آمادگي پيدا شد و همه براي ظهور آماده شدند، حتماً انقلاب دفعي واقع مي شود و امام زمان«ارواحنافداه» ظهور ميفرمايند.
اساساً قاعدۀ لطف، اقتضا ميکند که پس از وقوع انقلاب تدريجي، انقلاب دفعي رخ دهد. يعني طبق قاعدۀ لطف، هرگاه مردم آمادۀ ظهور شوند و با انقلاب تدريجي، زمينهساز ظهور حضرت ولي عصر«ارواحنافداه» گردند، بر خداوند متعال واجب ميشود که بلافاصله، فرج و ظهور امام زمان«ارواحنافداه» را با انقلاب دفعي به مردم عطا فرمايد.
* غيبت امام زمان«ارواحنافداه» تقصير ماست
حضرت آیت الله مظاهری خاطرنشان ساختند: اگر امام زمان«ارواحنافداه» تشريف نميآورند، اگر ظهور به تأخير افتاده و مدّت غيبت آن حضرت طولاني شده است، تقصير خداوند تعالي و امام زمان«ارواحنافداه» نيست، هرچه هست از قامت ناساز بي اندام ماست.
اگر امام زمان«ارواحنافداه» ظهور نميفرمايند، تقصير خود ماست. ما بايد آمادگي و تهيأ پيدا کنيم، تا امام زمان«ارواحنافداه» ظاهر شوند. يکي از آمادگيها، اين است که در همه جا و همۀ موقعيّتها، از حضرت ولي عصر«ارواحنافداه» ياد کنيم و ايشان را فراموش نکنيم.
معظم له تاکید کردند: اگر يک درصد آنچه در رسانهها، به فيلمها و سريالها اهميّت ميدهند، به امام زمان«ارواحنافداه» اهميّت ميدادند و دربارۀ آن حضرت صحبت ميکردند، مسألۀ مهدويّت در بين مردم زنده ميشد. اگر همانگونه که در شب پانزده شعبان، به ياد حضرت هستيم، البته منهاي گناه و فعل حرام، در ساير ايّام نيز به ياد و ذکر حضرت مشغول بوديم، امر امام زمان«ارواحنافداه» در همۀ خانهها زنده ميشد. اگر فرزندان و کودکان با مسائل مهدويّت، آشنا شوند، شور و شوق و محبّت فراواني نسبت به حضرت پيدا خواهند کرد. بنابراين بر همگان لازم است روايات و آيات مربوط به حضرت مهدي«ارواحنافداه» را ياد بگيرند و به ديگران، خصوصاً خانواده و فرزندان خود بياموزند تا موضوع مهدويّت در جامعه زنده شود.
گفتنی است: ساير مصاديق عدم آمادگي جامعه براي فرج و ظهور حضرت وليّ عصر«ارواحنافداه» در جلسۀ بعدي بيان خواهد شد. انشاء الله.